klasvloer

Mijn grootmoeder zaliger zag het levenslicht in 1913.Ze is gestorven in 2002 aan de leeftijd van 89 jaar. Ik was toen net geen 30. De laatste jaren van haar leven liep ze krommer alsof de zwaartekracht aan haar botten trok. Toch hadden we nog fijne gesprekken. Zo herinner ik me het beeld van de straat dat ze schetste en hoe dat tijdens haar leven veranderde. Waar je nu op overlevingstocht moet om de overkant van de weg te bereiken, reden er toen zij jong was bijna geen wagens. De handelaars kwamen nog aan huis met een bakfiets of een kar met trekhonden en de mensen lieten hun achterdeur open toen ze op boodschap gingen. Dat is een verschil met het straatbeeld van vandaag.

Wat een ongelofelijke flexibiliteit had mijn grootmoeder nodig om mee te evolueren. Zou de onderwijzeres van mijn oma, tussen het krijtstof en het krasselen van lei op griffel, zich een beeld hebben kunnen vormen van de beroepen die we vandaag nodig hebben?  Mijn oma leeft niet meer maar het tempo waarin de wereld verandert, is gebleven. De bakker verkoopt het brood niet meer met de bakfiets maar stuurt misschien binnenkort zelfrijdende modules rond naar zijn klanten.

Net zoals oma leefde Don Bosco in een tijd van snelle ontwikkeling. De industrialisering door de komst van stoomkracht zorgde voor grote economische verschuivingen. Gevoed door plattelandsvlucht troepten vele kinderen samen in de straten van grootstad Turijn. Don Bosco dacht na over hoe hij jongeren de nodige competenties kon bijbrengen om hen een betere toekomst te geven. Dat denken en vooral het doen mondde uit in een aantal pedagogische principes die een kern van universaliteit hebben. Don Bosco staat niet los van zijn tijdsgeest en past in het plaatje van pedagogen met een optimistisch mensbeeld. Iets later ontstonden methodes zoals Freinet, Steiner en Montessori.

Net zoals Don Bosco in zijn tijd een antwoord zocht op de uitdagingen van jongeren, moeten ook wij vandaag blijven nadenken over wat goed onderwijs betekent. We bouwen verder op zijn principes, maar kunnen daarbij niet voorbijgaan aan nieuwe inzichten uit de wetenschap en leerpsychologie. Hoe leren kinderen vandaag?  Wat weten we nu over motivatie en ontwikkeling? Dit soort vragen helpen ons om Don Bosco’s gedachtegoed te vertalen naar krachtig onderwijs in de 21ste eeuw. Het is aan ons om die vertaalslag van de salesiaanse methode te maken. Op die manier blijven we trouw aan onze identiteit.

Dit is één van onze prioriteiten dit schooljaar: hoe krijgen de inzichten van Don Bosco vorm op onze klasvloer? Net zoals die onderwijzeres van mijn grootmoeder onmogelijk in een kristallen bol naar een verre toekomst kon kijken, kunnen wij ons geen beeld vormen van de wereld waarin de peuter van vandaag zal leven als veertiger. We zullen er wel alles aan doen om het kindje te laten uitgroeien tot competente volwassene. De taal van Don Bosco, samen met wetenschappelijke inzichten, vormen daarom de basis van onze visie op leren.

Ik ben, als lid van het schoolteam, erg fier om onze visie te delen met iedereen die onze school genegen is. Lees het. Je zal doorheen de regels het gezicht van Don Bosco herkennen, maar dan hoe hij vandaag zou gewerkt hebben op onze school. Vanuit die visie houden we op school het vuur van Don Bosco brandend. Dat doen we in de klas, op de speelplaats, in de opvang, in het team. Je vindt de visie verder in de Sprokkels of op onze website (www.donboscokinderland.be)

Het begint met een droom van Don Bosco.

Ga je mee op stap?

Het belooft een boeiende reis te worden.

Onze visie op leren:

definitief voor website.pdf

Download PDF • 161KB

1913